ماه هنوز بالاي سر تنهايي‌ست ظاهرا. ما كه چيزي از اين تن‌ها و تنهايي‌هايشان و آدم‌ها نمي‌فهميم و قبول داريم كه اساسا شعور و فهم ما ايراد دارد. فقط ماه را كه در آسمان مي‌بينيم دلمان لك مي‌زند براي لكه‌ي سفيدي كه مانده در سياهي شبي كه هي مي‌گويد: آهاي! من اينجا هستم. فقط ماه را كه مي‌بينيم ياد شعر‌هايي
دسته بندی
مناظر